çabukluğum doğamdan sanıyorsun sen
oysa hızımla sağlam olandan kaçınıyorum ben
çünkü bilmem nasıl bir şey o
pek bir köküm yoktur benim
toprağım zehirli
tohumum bir kuşun ağzından öylesine geçerken
hayattayım hala evet
her son bahar döktüğüm tohumlarımdan
her ilk bahar tekrar yeşeriyorum
tekrar
tekrar
ve tekrar
rengarenk çiçekler açıyorum
kimisine kafa yapıyor kokum
ama mevsim dönüşlerinin getireceklerini
artık hep biliyorum
başta ben de sanmıştım
yeşerdiğimde uzanacak köklerim toprağın derinliklerine
ve ben güneşi kucaklayıp kollarımla
güzel meyveler vereceğim
ama bu benim hikayem değilmiş
elimden gelenin en iyisi
her seferinde daha güzel açmaya çalışmak hala
and yes for that honey
i could cry a little more...
